- canbir
- sif. və zərf Çox yaxın, mehriban, ayrılmaz. Canbir yoldaş. Canbir olmaq. Uzun əsrlərdən bəri can deyib, can eşidən gürcülər, azərbaycanlılar həmişə canbir, qəlbbir olmuşlar.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
canbir
Look at other dictionaries:
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bağrıbadaş — (Ağdam, Gəncə, Qarakilsə, Qazax, Meğri, Tovuz, Zəngilan) canbir, dilbir dost. – Ollar bağrıbadaşdılar, biri harya gessə, o biri də gərəx’ gedə (Gəncə); – Ə, mənnən bağrıbadaş ha döysəη, aηarı dursaηa (Tovuz); – O sənnən bağrıbadaşdı nədi,… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
can-ciyər — is. Çox yaxın, mehriban, canbir qəlbdə olan dostlar haqqında. O, mənim can ciyərimdir. – <Dövlət bəy:> Biz tanış biliş, can ciyərik, dostuq. C. C.. <Bülənd> getdikcə atası Abdulla kişiyə nə qədər oxşayırdı. Bülənd – Veysin doğma… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canhacan — z. Ürəklə, məhəbbətlə, riqqətlə, nəvazişlə, oxşaya oxşaya. Canhacan uşağı qucaqladı. – Bir mənim başıma gəldimi hicran; Kim basdı bağrına canhacan səni?. . S. V.. Canhacan olmaq – bax canbir olmaq. Bütün kolxozçular şadlıq eylədi; Sövkəndi bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müqərrəb — is. <ər.> köhn. Məhrəm, dost, çox yaxın, səmimi yoldaş, sirdaş. <Vəzir:> Sultan Mahmud Qəznəvi müqərrəblərindən birisinin boynunu öz əli ilə vurdu. M. F. A.. Bəhmən Mirzə üstüncə gələn adamlardan neçə nəfər və müqərrəblərini götürüb,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
